Waarom Mongolië? De meeste mensen zullen zich dit afvragen. Ik ben nu 2 keer in dat land geweest en ik ben er van overtuigd dat Mongolië het in zich heeft om in de toekomst een erg aantrekkelijke toeristische attractie te worden.Die 2 reizen waren samen met respectievelijk 40 en 80 jongeren. En nog steeds (na 4 jaar) wanneer ik aan 1 van hun vraag wat de mooiste reis tot nu was, die ze gemaakt hebben, wordt Mongolië genoemd. En geloof me, de meeste hadden/hebben al verschillende reizen gemaakt!
Dus waarom is dat dan, dat de meeste van mijn ex-reisgenoten nog steeds met plezier terugdenken aan Mongolië?
Eerst maar eens wat feiten; deze republiek in Centraal Azië is 1.554.731 km2 groot, dat is ruim 45 keer groter dan Nederland. Er wonen net geen 3 miljoen mensen, dus als we gaan kijken hoeveel mensen er per km2 wonen dan komen we uit op; 0,5 (ter vergelijking; in Nederland is dat 491 per km2).
Je hebt er dus de ruimte! En dat is nu juist de aantrekkingskracht van een land als Mongolië voor
ons Nederlanders (en Belgen). Ze hebben geen stranden (het land is geheel omsloten door 2 buurlanden, China en Rusland), geen wintersportfaciliteiten en (nog) geen typische toeristen campings voorzien van alle comfort.
Maar ze hebben wel de ruimte, en nog veel, heel veel, ongerepte natuur. Het land heeft bossen, steppes, een grote woestijn (de gobi), zuivere rivieren en heuvels die erg dicht in de buurt van heuse bergen komen..
Je kan er dagen rondtrekken zonder een mens tegen te komen. Sterker; je kan er zelfs zo verdwalen dat geen mens je ooit meer terug vind! Het enige dat je tegen zult komen zijn de kuddes paarden, schapen, geiten en yaks. En af en toe een nomade die samen met zijn familie in een “ger” (de plaatselijke behuizing) rondtrekt.
Het is zo enorm rustgevend als je ’s avonds buiten zit en dan alleen maar de wind hoort, af en toe onderbroken door het blaten van een schaap of de kreet van een vogel. Of, als je er in de buurt zit, het gekabbel van een riviertje. Er is geen horizon vervuiling etc. Zover als je kan kijken niets dan natuur!
Snelwegen kent het land (nog) niet en vliegverkeer erboven is nagenoeg nihil.
Het land heeft een zogenaamd “landklimaat”, dat betekend hete droge zomers en lange koude winters. In de zomer gebeurt het vaak dat het kwik oploopt tot temperaturen boven de 40 graden Celsius, en ’s winters is het ook geen uitzondering wanneer het kwik zakt onder -35 graden Celcius!
Ook voor mensen met een krappe beurs is het land aantrekkelijk. Alles is relatief goedkoop (voorbeeld; in de supermarkt betaald men voor een fles cola omgerekend € 0,30, in Nederland is dat € 0,90!) en dat terwijl nagenoeg alles ingevoerd moet worden!
En toch is , zeker in de hoofdstad, alles te krijgen! Weliswaar is er (nog) geen McDonalds te vinden in Ulaanbataar, maar er zijn toch wel een aantal plaatselijke “fast food”zaken te bespeuren als je goed rondkijkt.
Maar waarschijnlijk het belangrijkste is toch wel dat de bevolking enorm vriendelijk is! Ze zijn enorm geïnteresseerd in iedereen die uit het buitenland komt. Ze zijn hulpvaardig (moet ook wel in dat land; mensen zijn daar enorm op elkaar aangewezen) en ze zijn, ondanks de armoede, gul! Wanneer je bij een Mongool op visite gaat, zullen zij je alles aanbieden wat ze in huis hebben aan eten en drinken, zelfs als dat ten koste gaat van hun eigen maaltijden. Toegegeven; hun gerechten zijn totaal anders dan wij Nederlanders gewend zijn, maar ik heb tot nu toe iedereen met smaak zien eten en drinken!
Het enige probleem is de manier waarop men naar Mongolië wil reizen. Over land kan eigenlijk alleen maar via de Transmongolië-expres, die vanuit Moskou vertrekt (of vanuit Peking wanneer men besluit van de andere kant te komen). Deze reis duurt, exclusief de reis naar Moskou (of Peking), ongeveer 5 dagen! (vanuit Peking 1 hele dag). Voordeel is wel dat je dan ook de onmetelijkheid van Rusland ervaart.
Vliegen kan alleen wanneer men overstappen in Moskou geen probleem vind, er vliegen namelijk nog niet echt veel maatschappijen op Ulaanbataar, de hoofdstad van Mongolië. En, zoals altijd, is vliegen meteen de duurste manier om er te komen.
Met de auto kan ook, maar dat wordt gezien als een echt avontuur! Er zijn mensen die dat doen (in de zomer van 2008 is er zelfs een heuse oldtimer tocht geweest, die vanuit Nederland, door Mongolië heen, naar Peking zijn gereden.), maar dat zijn mensen die van echte avonturen houden en die het leuk vinden om te sleutelen aan auto’s. Want doorgaans zijn de wegen in dat soort gebieden erg slecht. Alleen in en om de hoofdstad Ulaanbataar, zijn de wegen van een redelijke kwaliteit. Even buiten de stad wordt het slalommen om de gaten in het wegdek heen! En op een gegeven moment houd het geasfalteerde gedeelte op en gaat de weg over op een zandweg (in de zomer geen probleem, maar ’s winters niet te doen).
En als de lezer zich nu nog steeds afvraagt; “waarom Mongolië?”, dan zou ik hem/haar willen adviseren om er zelf eens te gaan kijken, want ik denk het zeker te weten dat iedereen wel iets kan vinden in Mongolië wat hem/haar aanspreekt.